Over 3 weken hebben we de volgende echo. De pretecho, waar we hopelijk achter het geslacht van onze baby komen! Ik heb natuurlijk verhalen gehoord en gelezen waarbij de baby precies omgedraaid ligt, of net de beentjes helemaal bij elkaar heeft waardoor je nog niks ziet. Maar we hopen dat we gewoon na de echo kunnen melden of we een jongetje of een meisje verwachten! Super spannend! (Hoe vaak heb ik dat al gezegd op m’n blog?)

De babykamer inrichten zal een stuk makkelijker zijn als we weten welke kleuren we kunnen aanhouden en het shoppen voor kleding zal ook een stuk leuker zijn want ondertussen hebben we ongeveer alle beige en witte kleertjes uit de winkels wel in huis. Tassen vol..

Verder al een hoop geregeld, verzekering is op de hoogte, kraamzorg is geregeld en over een maandje hebben we zelfs een informatie avond in een van de twee ziekenhuizen waar ik eventueel zou kunnen bevallen. Toch wel fijn om een beetje voorbereid te zijn. Als ik het nu mag zeggen wil ik het liefst in het ziekenhuis bevallen, maar gelukkig mag ik tot op het laatste moment van gedachten veranderen, prettig idee. We gaan het meemaken!

Hoor wie klopt daar..

Jaaaa we hebben het hartje gehoord! De verloskundige zette het doptone apparaat op mijn buik en zei dat het wel eventjes kon gaan duren voor we het zouden horen, maar 2 seconden later hoorden we het al druk kloppen! Was echt heel leuk om te horen! We hebben het natuurlijk al zien kloppen op de echo, maar met geluid er bij is wel heel speciaal hoor :D

Verder hadden ze al eerder bloed bij me afgenomen (5 buizen, zweet stond tussen m’n bilnaad) en daar hadden ze nu de uitslag van en die was gelukkig ook helemaal prima in orde! Ik heb een doorverwijzing gekregen voor fysiotherapie omdat ik enorme rug pijn heb. Nu nog wel te overzien, maar straks met mega buik lijkt dat me niet handig, dus dan maar fysio. Ben d’r wel blij mee want ‘t mag wel weg.

We krijgen al van deze en gene allerlei baby spulletjes aangeboden. Niet alles is bruikbaar en ik wil niet alles zomaar van iedereen hebben, maar sommige dingen zijn wel handig en het scheelt natuurlijk weer een paar tientjes! Dus dat is ook wel prettig, kan ik weer meer kleertjes kopen ;)

Lekker zwanger

Na de echo van vorige week is het algemeen bekend dat ik zwanger ben. Iedereen die het moet weten die weet het en iedereen was onwijs blij voor ons! Super leuk! Het voelt ook steeds een beetje meer ‘echt’ en ik kan nu ook niet wachten tot mijn buik begint te groeien. (Dat doet ie al, maar da’s door het vele eten wat ik nu doe ;) )

Ik heb nu wel steeds vaker last van hoofdpijn en de vermoeidheid is ook nog niet minder aan het worden, ook die pijnlijke tepels zijn nog steeds aanwezig. Maar ik heb nog steeds niet boven de pot gehangen en ik ben ook niet misselijk of wat dan ook. Dus ik mag echt in mijn handjes knijpen wat dat betreft.

Nog steeds lees ik elke week online hoe onze baby zich in de nieuwe week ontwikkelt en wat het dan allemaal al kan, blijkbaar kan hij of zij vanaf deze week gaan duimen, hoe bizar! Ook vul ik elke week het zwangerschapsdagboek van Pauline Ooms in, nog steeds een aanrader en erg leuk en makkelijk om in te vullen. Je hoeft zelf helemaal geen verhalen te verzinnen als in een dagboek, maar je geeft gewoon antwoord op de vragen die er staan. Makkelijker kan bijna niet.

Woensdag hebben we een afspraak staan bij de verloskundige. Gewoon om te kijken hoe het gaat en ik hoop heel erg dat ze het hartje gaat laten horen. Ik ben weer benieuwd!

Tranen van blijdschap!

Vandaag hadden we een afspraak voor de nekplooimeting. Ik vond t vooraf niet echt heel spannend, maar alleen maar leuk om de baby weer te kunnen zien. Natuurlijk had ik in mijn achterhoofd dat er ook minder leuk nieuws uit zou kunnen komen, maar mijn gevoel zei dat het wel goed zat.

Toen ik op de stoel lag en de echoscopiste het echo apparaat op mijn buik zette en in stilte druk begon te zoeken kregen we allebei wel even de zenuwen.. “Ehh.. klopt het hartje nog wel?” Vroeg ik voorzichtig. “Jaa zeker, daar kijk ik als eerst naar, maar ik was al begonnen met het zoeken naar de nekplooi” Pfieuw. Gelukkig, de eerste opluchting. (zweet stond ondertussen in mijn bilnaad) Ze liet ons toen gelijk het druk kloppende hartje zien.

Ze kon een paar hele mooie metingen doen en ondertussen konden wij mooi even van onze baby genieten. Hij of zij was al een heel stuk groter dan de vorige keer en was weer lekker aan het bewegen. De beentjes en armpjes waren nu heel lang en we zagen zelfs de teentjes en vingertjes al zitten! En dat met 11.5 week! Heel bijzonder!

Na de echo deed de echoscopiste een berekening op de computer en we kregen ter plekke de uitslag. Alles was goed! Uitzonderlijk goed zelfs! Hoera! Ik barstte spontaan in tranen uit, toch wel redelijk gespannen ondertussen. Goed nieuws dus! Het is en blijft een kansberekening, maar onze kansberekening ziet er top uit! Na afloop zijn we het gaan ‘vieren’ door in elke kinderkledingwinkel die we tegen kwamen een leuk pakje of schoentje te kopen :D

Van alles in mijn buik.

Gisteren was ik met mijn moeder even in de stad en daar hebben we een paar hele leuke baby kleertjes gekocht. Best wel leuk dat dat nu kan. Of, dat ik het nu durf, is het meer. Eerder durfde ik niet zo goed iets voor de baby te kopen, want ik vond het nog wat te vroeg. Leuk dat het nu kan! Ik ben tenslotte al 11 weken en 1 dag zwanger ;)

Een minder leuke bijkomstigheid is de enorme last van van mijn buik die ik heb. Ik loop soms de hele dag met een opgezette buik rond, alsof ik al 8 maanden zwanger ben! Niet charmant om te zien maar ook best wel pijnlijk. Als het daar nou bij zou blijven.. Maar nee. Want in een enorme opgezette buik zit enorm veel lucht en ja, dat moet er ook weer uit. Dus dat is iets minder prettig.

Nu vooral zin in woensdag, dan krijgen we weer een echo. Eigenlijk is zin een beetje raar in dit geval, want het gaat om de nekplooimeting echo, dus dat is natuurlijk hartstikke spannend. Maar zin, omdat we de baby weer even kunnen zien, wat natuurlijk super leuk is! :D

Voor alles een eerste keer.

Afgelopen vrijdag ben ik met mijn moeder en de echo foto een aantal familieleden langs gegaan met de mededeling “Ik heb wat leuks meegenomen” Iedereen was super enthousiast en in tranen. Ik daardoor natuurlijk ook in tranen en hop, daar ging mijn moeder ook. Eind van de dag was ik kapot en had ik ‘huil hoofdpijn’ maar het was wel onwijs leuk! Zulke lieve reacties!

Het gaat steeds een beetje meer doordringen dat we echt een baby krijgen. Ik heb me zelfs al iets meer durven verdiepen in kinderkamers en kinderwagens en al dat spul wat we nodig gaan hebben. Ik hoop dat we een goede keuze te kunnen maken.

Gisterochtend na een ontbijt van koffie en een frikandelbroodje (gezond hoor) moest ik toch echt even boven de pot gaan hangen omdat ik dacht dat m’n broodje er weer uit zou komen. Gelukkig was dat niet het geval maar ik heb toch even een paar keer flink moeten kokhalzen. Hoera, mijn eerste echte ochtendmisselijkheid! ;) Verder voel ik me nog steeds prima.