All is well.

Inmiddels is Aiden alweer bijna 8 weken oud. Het gaat helemaal prima met hem, hij komt goed aan, eet goed, poept goed, huilt goed en slaapt.. iets minder goed. Maar dat is te overzien. Hij wil nog steeds het liefst lekker warm tegen iemand aan slapen en overdag in z’n wieg vindt ie echt geen zak aan. Nu probeer ik ‘m af en toe toch in zijn wieg te leggen als ik zie dat ie moe is, maar na 5 minuten janken heb ik het alweer gehad en haal ik ‘m er meestal toch maar weer uit. En zo zit je weer de halve dag met een baby op de arm te denken aan de volle wasmand en de afwas die er nog staat.. Maar goed, dat is maar even zo. Nu kan ik ‘m nog lekker veel aandacht geven. Straks als ik weer 4 dagen ga werken mogen papa en de oma’s met ‘m gaan zitten ;) (Waar ik ook wel weer tegenop zie, 4 hele dagen weg van mijn baby..)

Het hele erge wennen is er voor mij af. Aiden hoort er helemaal bij en ik moet er niet aan denken om ‘m hier niet meer te hebben. Het mooiste in de wereld is zijn lach en de pretogen die hij dan heeft. Zo lief! Ik snap nu dat mama’s zeggen dat ze verliefd zijn op hun kind. De eerste weken dacht ik dat ze dat maar zeiden omdat ze dat ooit gehoord hadden van een uitzondering en nu vonden dat ze ook verliefd moesten zijn op hun kind. Maar nee hoor, het is echt waar! Nu ga ik niet net doen alsof het alleen maar leuk is want soms wil ik ‘m ook best wel eens achter het behang plakken als ie maar blijft huilen. Soms verlang ik ook wel eens naar een avondje rust. Maar hey, welke moeder niet?

Mijn lichaam is goed aan het herstellen, ik moet nog zo’n 2 kilo voor ik weer op het gewicht voor mijn zwangerschap zit, maar die gaan moeilijk want ik eet zoveel taart dat ik zelf bijna in een gebakje verander. M’n doos ziet er weer normaal uit gelukkig, wie had dat ooit gedacht? ;) Alles is netjes genezen! Wat kak ophouden betreft gaat het ietsjes beter gelukkig, ik heb bekkenfysio en hoop dat het over een paar weken weer helemaal is zoals het hoort te zijn! Gaat allemaal de goede kant op!

27 weken

Afgelopen week heb ik de laatste 2 babykleding wasjes gedraaid in de kleinste maten 50/56 en 62. Ik heb nu alles weer even gezien en vast gehad dus ik kan nu toch wel zeggen dat we ECHT BELACHELIJK VEEL HEBBEN!!! Hahah! Jeetje. Ik was nog even bang dat we te weinig rompers zouden hebben, maar nee hoor, ook die zijn ruim vertegenwoordigt. Het enige wat misschien nog nodig zou kunnen zijn, zijn kleine pyjamaatjes. Het is tenslotte wel hartje winter als Okkie wordt geboren en dan is een lekker pyjamaatje wel fijn denk ik. Het is zo leuk om al die kleertjes te zien en dan te bedenken dat onze baby er dan straks in zit. Een jongetje dat wij gemaakt hebben, die gaat dan de kleertjes dragen die al maanden op ‘m liggen te wachten, zo bizar. Nog 13 weken!

Afgelopen woensdag heb ik de eerste pufcursus gehad. Met z’n achten in een zaaltje wat oefeningen doen op een muziekje. Wat praktische informatie krijg je ook nog en voor je het weet is het uur alweer voorbij. Best gezellig wel, niks mis mee. Ben benieuwd hoe het gaat als vriendlief mee moet ;)

Bijna 18 weken.

De buik begint nu wel hard te groeien hoor. Er is geen ontkomen meer aan en met wijde shirts ga ik m ook niet meer verbergen. Ik moest er erg aan wennen maar ondertussen ben ik best trots op mijn baby buik! Strakkere shirtjes kunnen weer want iedereen mag ‘m zien! Wel heb ik erg moeite met fijne zwangerschapskleding kopen. Veel keus is er niet en ik vind natuurlijk niet alles mooi. Bij de H&M al een aantal dingen besteld, maar natuurlijk is de ene broek maat 38 de andere broek maat 38 niet en past de ene totaal niet en is de ander te groot. Vermoeiend.

Ik voel me nog steeds prima en ik heb niet echt bijzondere klachten, behalve de vermoeidheid die nu erger is door de hitte. Al vind ik dit weer heerlijk, alles kost even wat meer moeite, maar dat zal voor iedereen zo zijn.

We hebben de mazzel dat we een complete kinderkamer over kunnen nemen voor 200 euro. Ziet er prima uit en had ik zo zelf uit kunnen kiezen in de winkel voor ons jongetje. Gaat ons een hoop geld besparen!

It’s a……………..

Vanmorgen om 9 uur hadden we de afspraak voor de pret echo staan. Ik ging gisteravond op tijd naar bed, maar kon niet slapen omdat ik zenuwachtig was en vannacht om 4 uur was ik wakker en kon ik pas om half 6 weer slapen. Niet helemaal de bedoeling, maar het zal de gezonde spanning wel geweest zijn. Vriendlief had ook wakker gelegen dus misschien waren we er toch wat te druk mee in ons hoofd. (wat nou PRET echo!)

Toen we op plaats van bestemming waren werd ik nog zenuwachtiger, zweet handjes en niet stil kunnen zitten. Ze vragen van te voren of je wil zorgen dat je blaas een beetje vol is, dus ondertussen zat ik ook zowat in m’n broek te plassen.
We werden geroepen en de echoscopiste begon gelijk. Oke, kindje lag gedraaid, precies met het ruggetje naar het beeld toe en natuurlijk met de beentjes opgetrokken bij elkaar. Niks te zien! Nu al een eigenwijsje eerste klas! Wat wil je ook met 2 stront eigenwijze ouders. Van wat wiebelen naar heel hard schudden, er kwam geen beweging in onze kleine. De echoscopiste zei dat we nog maar even moesten plaats nemen in de wachtkamer in de hoop dat de baby later wel anders zou liggen. Zo gezegd zo gedaan.

Na 20 minuten poging 2. Mijn blaas stond op exploderen. De baby lag nu wel anders en was er dus meer te zien. We zagen dat de baby een paar slokjes vruchtwater nam en doorslikte, hoe bizar! En je zag nu goed de ribbetjes en kaken zitten, het hartje klopte ook weer hartstikke mooi, gelukkig! Toen eindelijk na nog wat draaien en wroeten kon ze het geslacht goed zien. It’s a BOY!! Super leuk! Je zag heel goed z’n piemeltje zitten dus er was geen twijfel meer mogelijk. Super leuk, een zoon!! Tranen liepen over m’n wangen. We zijn gelijk de stad ingedoken om wat blauwe kleertjes te scoren en zelfs in de H&M kon ik m’n tranen niet binnen houden. Zo leuk om te weten wat het is! Ik ben verliefd <3

Daahaag Moeders voor Moeders!

Heerlijk! Morgen is de allerlaatste keer dat Moeders voor Moeders mijn volle pies flessen op komt halen! Ik vond het totaal niet erg om te doen, maar ik ben toch ook wel weer heel blij dat ik er vanaf ben. Elke keer dat je moet met een kannetje je plas opvangen en over gieten in een grote blauwe fles en dat dan 36 keer per dag. En als vrouwtje kan je niet altijd even recht plassen dus niet alles kwam altijd in de kan terecht en ook mijn hand moest er soms aan geloven! Maar oke, het is voor een goed doel en ik was stiekem best trots als ik de hele fles vol had gemaakt, haha! Maar, morgen voor het laatst dus. Helemaal niet erg!

Overmorgen is DE dag, de dag dat we weten of onze baby een jongetje of een meisje is! Best wel weer spannend zo’n echo, ze zien natuurlijk meteen of alles nog goed gaat, dus ik heb best wel een beetje zenuwen. maar we gaan er gewoon van uit dat alles goed is en dat ze ons kunnen vertellen of we een zoon of dochter krijgen. Alhoewel, als hij of zij net zo eigenwijs is als hun moeder zou het zomaar kunnen dat we helemaal niets te zien krijgen en het lekker met de beentjes bij elkaar ligt ;) Ik laat het jullie weten!

Over 3 weken hebben we de volgende echo. De pretecho, waar we hopelijk achter het geslacht van onze baby komen! Ik heb natuurlijk verhalen gehoord en gelezen waarbij de baby precies omgedraaid ligt, of net de beentjes helemaal bij elkaar heeft waardoor je nog niks ziet. Maar we hopen dat we gewoon na de echo kunnen melden of we een jongetje of een meisje verwachten! Super spannend! (Hoe vaak heb ik dat al gezegd op m’n blog?)

De babykamer inrichten zal een stuk makkelijker zijn als we weten welke kleuren we kunnen aanhouden en het shoppen voor kleding zal ook een stuk leuker zijn want ondertussen hebben we ongeveer alle beige en witte kleertjes uit de winkels wel in huis. Tassen vol..

Verder al een hoop geregeld, verzekering is op de hoogte, kraamzorg is geregeld en over een maandje hebben we zelfs een informatie avond in een van de twee ziekenhuizen waar ik eventueel zou kunnen bevallen. Toch wel fijn om een beetje voorbereid te zijn. Als ik het nu mag zeggen wil ik het liefst in het ziekenhuis bevallen, maar gelukkig mag ik tot op het laatste moment van gedachten veranderen, prettig idee. We gaan het meemaken!