Advies.

Een ding waar ik echt niet goed van word en waar ik echt van kan ONTPLOFFEN zijn de goedbedoelde maar totaal ongevraagde adviezen van mensen over mijn zwangerschap en baby. Echt, hou op! Hebben ze zelf net een baby dus denken ze de waarheid in pacht te hebben en mij wel even alles te kunnen voorkauwen, nou daar zit ik dus totaal niet op te wachten he! “Ja ik kan je aanraden om dit en dat te doen” “Het is wel handig als je zus of zo doet” “Misschien is het beter als je bladieblaaabluhhh” Ik denk dat het beter is als jij je smoel houdt en mij het allemaal even lekker zelf laat uitzoeken ja! Ik hoef je kut advies niet en als het wel goed advies zou zijn zou ik het ook niet willen want ik wil het zelluf doen! Heel moeilijk te begrijpen voor sommige mensen. Zelfs als je op een vriendelijke manier zegt dat je het nogal vermoeiend vindt, al die verschillende adviezen van mensen terwijl je het lekker zelf wilt uitzoeken komt het nog niet binnen want 2 minuten later moet ik zo en zo het flesje geven. Ik zou het prettig vinden als jullie allemaal je muil houden, vriendelijk bedankt.

35 weken

De tijd lijkt nog wel sneller te gaan nu ik verlof heb. Alweer een week voorbij! Ja sorry dat ik constant over ‘de tijd’ loop te mekkeren, maar ik kan niet bevatten hoe snel het is gegaan! Vorig jaar deze tijd was ik nog niet eens met de pil gestopt en nu een jaar verder ga ik al bijna bevallen! Ik zeg wel eens tegen mensen dat ik er nog wel een paar weken aan vast wil plakken (ik hoop niet dat dit de goden verzoeken is want ik wil echt niet in januari bevallen!) en dan verklaren ze me voor gek. Andere zwangere dames kunnen niet wachten om hun kleintje in hun armen te hebben en ik wil er nog een paar weken bij.. Tsja, ik geniet nu eenmaal ook heel erg van het zwanger zijn en ik heb nog even wat geestelijke voorbereiding op de kleine nodig. Ik heb wel enorm veel zin om ‘m te zien en vast te houden en aan ‘m te ruiken en om te zien op wie hij lijkt en welke kleur z’n ogen zijn en of ‘ie haar heeft als ie net is geboren. Maar aan de andere kant is het ook best wel eng, zo’n klein frummeltje dat er ineens is en voor altijd bij je hoort. Bizar idee.
Maar goed, vooralsnog heb ik het idee dat ie ietsjes eerder gaat komen dan eind december, ben benieuwd wanneer hij zich gaat melden, maar wat mij betreft zit ie nu nog wel even lekker in mijn buik.

34 + 1!

Wat een feest, mijn verlof is ingegaan! Vanmorgen hebben we het hier alvast gevierd door tot 13:00 in bed te blijven liggen en we vieren het nu nog steeds in pyjama en badjas, lekker hoor! Moet kunnen zo af en toe. Verder ben ik van plan om m’n huis helemaal klaar te maken voor de komst van de baby, ben benieuwd hoe ver ik ga komen want ik heb er nu al geen zin in. Donderdag komt de kraamhulp bij ons thuis kijken en dus ga ik van de voren in ieder geval even lekker opruimen en poetsen zodat het lijkt alsof het hier altijd zo schoon is. Ben heel benieuwd naar de kraamhulp die ik straks ga krijgen en of we elkaar een beetje gezellig vinden.. Je hoort soms verhalen. Maar goed, ik ga maar uit van een leukerd, positief zijn he.

Afgelopen week kwam de verloskundige even bij me thuis om naar het hartje van de baby te luisteren. Ik had ‘m al sinds de avond er voor niet gevoeld en begon me toch aardig druk te maken over onze kleine frummel. Door collega’s overgehaald om maar even te bellen en gelukkig kwam de verloskundige al vrij snel naar me toe om even te kijken of alles oke was. Het hartje klopte mooi maar we moesten toch maar even naar het ziekenhuis voor een ctg en echo, gewoon voor de zekerheid. Alles bleek prima in orde met de baby. Toen ik een paar minuten aan de ctg lag begon ‘ie weer lekker te bewegen en tijdens de echo zagen we dat ie met 2 vuistjes voor z’n kinnetje lag, zo schattig! Waarschijnlijk was ‘ie krachten aan het sparen voor z’n krachttrainingen de volgende dag, want hij heeft het dubbel en dwars goed gemaakt. Kleine druktemaker! Toch wel fijn dat je meteen zo serieus wordt genomen door de verloskundige en gynaecoloog als je je zorgen maakt.

En verder; AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH nog 6 weken!!!!!!!!

Laatste week werken.

HOERA! Mijn laatste weekje werken voor mijn verlof is ingegaan. Heerlijk vooruitzicht om lekker vrij te zijn en de laatste dingetjes voor de baby in huis te halen. Maar ook om nog veel dikker te worden want ik las van de week dat de baby nu ongeveer 2 kilo is en in de laatste 6 weken nog minimaal een kilo zwaarder gaat worden. Jep. Dag 1 van de laatste 4 dagen werken is alweer voorbij en dus nog maar 3 dagen te gaan. Dan ben ik pas eind maart weer terug! Wat een tijd zeg. Kan me er nu nog niks bij voorstellen, maar het zal straks heerlijk zijn om alleen maar met onze baby te knuffelen en te tutten.

Nu er in m’n omgeving net een baby is geboren krijg ik toch wel een beetje de zenuwen als ik aan de bevalling denk. Zaterdag heb ik een aantal bevallingsverhalen zitten lezen en ik ben tot drie keer toe naar de wc gerend om m’n zenuwen er even uit te poepen. Wat een ellende kan je hebben tijdens een bevalling zeg. Ik moet gewoon de verhalen niet lezen, maar ik wil nou eenmaal graag weten wat ik ongeveer kan verwachten. Al is het toch altijd anders dan je van te voren ooit zou bedenken. Ik probeer er maar een beetje rustig onder te blijven maar AAAAAAHHHHHHHHHHH soms lukt dat even niet.

32+4

Rennies zijn mijn beste vrienden op het moment. Jeetje dat maagzuur! Af en toe heb ik gewoon een beetje kots in m’n mond zo erg. Maar het hoort er bij en daarom bestaan er Rennies. Sinds vanmorgen ook een hele zere en tintelende linkerhand. Wat dat nou weer is? Van de week een hele dag last gehad van harde buiken, eerder nog geen last van gehad en vroeg me ook af hoe dat zou voelen en nu weet ik het; als een buik, die hard is. Ietsjes gas terug nemen dus.
Nu in totaal nog 6 dagen werken en dan begint mijn verlof. Heerlijk. Ik ga lekker m’n huis verder in orde maken, maar wel in een iets minder hysterisch tempo dan ik zou willen.

Mijn vlucht tas staat al klaar! Misschien wat vroeg. Maar zoals ik al eerder schreef ben ik heel graag goed voorbereid op wat komen gaat. Dus als we nu halsoverkop, of rustig aan, naar het ziekenhuis moeten dan weet vriendlief precies welke tas hij mee moet nemen. Natuurlijk heb ik de inhoud al 3x opnieuw veranderd, maar goed, er zit wat in een tas en daar gaat het om. ;)

Niks aan de hand.

De hele dag had ik al krampjes en steken in mijn onderbuik. Lopen was nog minder prettig dan het al was, ik zeg steeds dat het net lijkt of ik in m’n broek gepoept heb, maar dat was nu dus nog erger. Maar ik had geen idee waar die steken vandaan kwamen. Vanmiddag zei mijn collega dat het best wel eens blaasontsteking kon zijn. Oh ja. Ik heb de doktersassistente gebeld en gelukkig kon ik bij uitzondering nog een potje pies inleveren zodat ik er niet het hele weekend mee zou lopen. Een uur later kon ik bellen voor de uitslag; Niks aan de hand. Oke. Waar die krampen dan vandaag komen wisten ze daar ook niet. Nou ja, dan niet. Even googelen leerde mij dat het best wel eens het indalen van baby Okkie kan zijn. Dit schijnt rond week 30-32 te gebeuren en dat kan dus gepaard gaan met krampen, steken en veel plassen. Ik ga er maar van uit dat dat het is. Ik heb nog geen een keer mijn verloskundige gebeld voor iets en was dat nu ook niet echt van plan. Zolang ik niet huilend op de grond lig gaat het toch prima? ;)

Nog 2 weken werken en dan heb ik verlof! Yes! Ik heb er echt heel veel zin in. Ik heb zin om lekker de laatste dingetjes in huis op te ruimen en schoon te maken en eventueel nog een aantal spulletjes te kopen die we in huis moeten hebben voor als de kraamzorg komt. En verder vooral lekker thuis te cocoonen op de bank met een dekentje en m’n katjes en boeken lezen over mijn baby, heerlijk <3