Bevallen.

Bedankt voor jullie felicitaties!! :D
Even in sneltreinvaart het verloop van mijn bevalling opgeschreven. Misschien een wat warrig verhaal geworden maar het is ook allemaal een beetje warrig in mijn hoofd, ik weet niet meer helemaal precies van hoe en wat.

Donderdag 2 januari had ik een afspraak staan bij de verloskundige. Ik zou inwendig onderzoek krijgen om te kijken of ik eventueel gestript kon worden. Dat bleek te kunnen! Joepie! Misschien zou dat mijn bevalling wel op gang helpen, maar ik had er vooral rekening mee gehouden dat het helemaal niets zou doen. Goed, ze kon me strippen en dat viel me alles mee. Dat gewroet in je doos is natuurlijk minder prettig maar ach. Vriendlief en ik gingen weer op de fiets terug naar huis en vonden het nog best wat dat ik met 40+5 weken nog gewoon op de fiets zat.

Eenmaal thuis begon ik al lichte weeen te krijgen. Nog niet heel erg maar ik had toch steeds wat menstruatiekrampen. Eerst nog onregelmatig, maar al gauw begon er een regelmaat in te komen en kwamen ze om de 8-10 minuten. Zo werden ze steeds ietsje pijnlijker en kwamen ze ook steeds regelmatiger. Verloskundige gebeld om te vertellen dat het strippen wel degelijk iets had gedaan en ze besloot langs te komen om te kijken hoeveel ontsluiting ik had. Toen ze er was bleek ik op 3 centimeter te zitten. We spraken af dat ze tussen 00:00 en 00:30 nog langs zou komen om te kijken en dat ik moest bellen als ze eerder moest komen. (Weet niet meer hoe lat ze er was, gok een uur of 8)

De weeen werden steeds pijnlijker en ik moest ze echt opvangen door over de tafel/bank/box/grond/stoel heen te hangen. Ik had ook nog eens rugweeen er bij dus mijn vriend moest als er een in mijn rug kwam heel hard m’n onderrug masseren, dat was het enige dat een beetje hielp. Omdat de weeen steeds vaker kwamen, om de 2-3 minuten hebben we toch weer eerder de verloskundige gebeld. Toen ze er was had ik 5-6 centimeter ontsluiting. Oke. Op naar het ziekenhuis dus!

De verloskundige ging niet met ons mee want ze had een andere bevalling in een ander ziekenhuis. Dus we werden in het ziekenhuis een beetje aan ons lot over gelaten en moesten maar weer bellen als we wilden dat onze andere verloskundige zou komen. Ik wilde in het ziekenhuis bevallen omdat ik alles in de buurt wilde hebben voor als er iets aan de hand zou zijn, maar ook omdat ik eventueel pijnbestrijding wilde hebben. Toen ik in die kamer ongeveer kapot ging van de pijn belde m’n vriend toch maar weer de verloskundige omdat ik misschien nog wel verdoofd wilde worden. Tegen 01:00 kwam zij aan en toen bleek dat ik al op 7-8 centimeter ontsluiting zat. Oke. Ga ik het met of zonder pijnstilling doen? Het deed heel, heel veel zeer, maar toch ging het wel heel goed en dus besloten we het zonder te doen.

Mijn vliezen waren nog niet gebroken dus tijdens een wee zou de verloskundige dat gaan doen. Helaas had Aiden in het vruchtwater gepoept en werd ik een medisch geval. Gelukkig mocht mijn verloskundige me nog wel begeleiden, maar wel met begeleiding van gynaecoloog. Dus hop, verhuizen naar een andere kamer en daar het bed op. Ik had al een tijdje niet geplast dus kreeg ook nog even een katheter, welja. Ik zat ondertussen op 9-10 centimeter ontsluiting en mocht eventueel mee persen als dat kon. Inderdaad vlak daarna kreeg ik persdrang en mocht ik wat mee persen. Jeetje wat vond ik dat een rare gewaarwording. Volgens mij riep ik eerst nog dat ik moest poepen en het ik tijdens het persen het hele bed vol gekakt :D Ach je zal het maar kwijt zijn. Na ongeveer een uur en een kwartier persen bleek dat Aiden zijn hoofdje niet helemaal vanzelf naar buiten zou gaan komen en dus werd ik geknipt. Dat deden ze in een wee dus daar voelde ik helemaal niks van. Na ongeveer anderhalf uur persen, om 03:47 uur kwam Aiden er eindelijk uit! Pff wat een heerlijk gevoel was dat! Hij werd jankend op mijn buik gelegd en vriendlief en ik hebben hem jankend geknuffeld en geaaid. Wat een moment.

Ik heb tijdens het persen heel hard liggen schreeuwen en ik bleef maar zeggen dat ik zo stonk. Mijn shirt was volledig doordrenkt van het zweet en die lucht was echt niet te harden. Dat je dan tijdens het bevallen nog even bedenkt dat je sorry moet zeggen dat je stinkt terwijl ze ondertussen de poep van je bed weg ruimen en recht je doos in kijken en ook nog even een vinger in je hol stoppen om te kijken of alles nog werkt naar behoren ;)

Wat ik heel naar vond was het hechten terwijl Aiden al bij ons lag. Bah wat was dat rot. Denk je dat je klaar bent en dan krijg je dat geklooi daar beneden nog. Maar goed, hoort er bij.

Mijn vriend was ook wel echt de held van de avond/nacht. We hadden afgesproken dat ik aan zou geven wat ik wilde dat hij deed, maar eigenlijk ging het allemaal zo vanzelf. Hij heeft me zo ongelooflijk goed ondersteund, ik had niet fijner kunnen wensen. Kan nog wel janken als ik er aan denk.

Al met al een pittige bevalling, zeer pijnlijk, ik raad het niemand aan en ik ben het nog lang niet vergeten! ;)

Nu bijna een week verder kan ik zeggen dat ‘t iets begint te wennen, zo’n kleine baby in huis. De eerste dagen vonden we ronduit verschrikkelijk en hebben we flink wat lopen janken en Aiden ook, wat het nog erger maakte. Daarbij kwam in 36 uur maar 2.5 uur slaap en het feit dat ik het werkelijk verschrikkelijk vond om borstvoeding te geven, ik keek zo tegen de voedingen op dat ik me daar ook nog eens heel naar door voelde. Gelukkig besloten om er mee te stoppen en Aiden doet het ook prima met de fles. Sinds gisteren zijn mijn hechtingen er uit en kan ik me weer redelijk normaal voortbewegen. Morgenochtend is onze kraamhulp voor het laatst en dan zullen we het toch echt zelf moeten gaan doen. Super spannend!

Happy new year!

Nou, die baby van ons heeft duidelijk geen zin om een 2013 baby te zijn. Gek om nu te zeggen dat ie ‘volgend jaar pas komt’ maar dat kan natuurlijk zomaar over een dag al zijn. Ik ben het wachten ondertussen best wel zat, maar goed, weinig aan te doen. Komende donderdag gaat de verloskundige kijken of ze me kan strippen en daarna is het maar weer afwachten. In het ergste geval word ik over 10 dagen ingeleid. 10 dagen, zo voorbij, toch? Ondertussen word ik gestoord van mensen die “En?” vragen. Natuurlijk heel lief, dat weet ik wel, maar na de zoveelste ben ik het aardig zat. In plaats van een sarcastische kut opmerking zeg ik maar gewoon helemaal niks. Beter voor iedereen en het zou leuk zijn als ons kindje later nog wat familie over heeft ;)

Geen ‘terug kijken op 2013′ lijstje hier, ik kan alleen maar zeggen dat het jaar is om gevlogen. Ik snap echt niet waar de tijd gebleven is, maar time flies when you’re having fun dus ik ben zeer tevreden. 2014 wordt natuurlijk een heel bijzonder jaar voor ons, met een baby en ons huwelijk, ik heb er zin in! :D

Ik wens jullie een heel gezond en gelukkig 2014. Dat al je wensen en dromen uit mogen komen!

Nog geen baby.

Jezus wat heb ik me de afgelopen 1.5 week beroerd gevoeld. Ik had gewoon een griepje en normaal doe ik daar niet moeilijk over, maar nu lag ik uren wakker ‘s nachts, te hoesten, met keelpijn en hoofdpijn en dan had ik weer een droge strot dus moest ik water drinken, dan weer een Pottertje, dan weer uit bed om te plassen en dan weer om een paracetamol te nemen.. He-le-maal gek werd ik er van!! Met maximaal 4 uurtjes slaap zat ik overdag als een zombie op de bank voor me uit te staren en kon ik ‘s middags met moeite een uurtje op de bank slapen. Wat een kut week zeg. Ik had ook zo geen zin om in die toestand te bevallen. Dus dat heeft baby goed aangevoeld. Na een antibiotica kuurtje van 5 dagen en het advies alleen maar op de bank te zitten en te broeden, ben ik nu weer zo goed als beter en heb ik ‘al’ 2 nachten heerlijk geslapen. Wat een feest! Ik ben over 2 dagen uitgerekend, dus ik wacht het vanaf nu ongeduldig af.

Veel mensen vragen al een tijdje hoe het gaat, of ik al aan het bevallen ben, of de baby er nog niet is, of ik me goed voel, of ik al lig te puffen en vandaag vroeg er zelfs een op Facebook of ik al lag te bevallen en toen ik, natuurlijk sarcastisch, ja zei dachten ze nog dat ik serieus was ook.. Puff puff puffffffffffff wat vermoeiend ;) Heel lief bedoeld natuurlijk, maar volgens mij schreeuw ik het vanzelf wel van de daken als m’n baby er is. Ik ben echt dolblij met m’n vriend die zo heerlijk nuchter is en zich totaal nergens druk om maakt. Wat een hel zou het zijn als hij nu als een zenuwenpees door het huis zou stuiteren! Ik zou gek worden. Goed, we gaan het zien. Wordt het een december baby, of komt ie toch in januari? De 31ste om 00:00 uur misschien? Ben benieuwd.

Kom d’r maar uit!

Morgen precies 39 weken zwanger. Ik roep zelf al heel lang dat ie eerder zal komen dan de uitgerekende datum, maar nu weet ik het niet zo zeker meer want De Datum komt nu wel steeds dichterbij.. Ik hoop nog steeds heel erg dat ‘ie wel nog in december komt. Maar helaas heb ik er weinig over te zeggen. Misschien toch maar eens aan de Bitter Lemon, ananasharten en tig rondjes om ons flatgebouw wandelen, wie weet!

Baby ligt helemaal vast in mijn bekken dus waarschijnlijk kwamen daar toch die steken vandaan vorige week. Verder heb ik weinig teken dat het gaat beginnen. Van de week had ik een te hoge bloeddruk waarop de verloskundige meteen vroeg “Ga jij bevallen?” Ik was er al helemaal klaar voor, nog een keer extra gedoucht voor ik naar bed ging, vriendlief de laatste instructies gegeven.. Maar nee, dat ging ik niet. Ik ging de volgende ochtend wel in een potje piesen om m’n urine op eiwitten te checken, maar dat was allemaal oke. Ook mijn bloeddruk bleek weer normaal te zijn.

Dus. Nu is het afwachten. We hebben lekker niks in de planning voor de kerstdagen, we halen dinsdag nog even boodschappen en lekker makkelijk te eten en dan blijven we heerlijk 2 dagen thuis!

Beetje zat

Oke, ik ben het een beetje zat. Op zich niet eens het zwanger zijn want ik vind het nog steeds heerlijk om de baby te voelen bewegen in mijn buik en denk ook echt dat ik dat heel erg ga missen, maar ik kan echt nog zo weinig en ik wil nog zo veel! Ik heb enorme pijn in mijn bekken/heupen/onderrug en weet af en toe van gekkigheid niet meer hoe ik zitten moet, maar lopen doet ook zeer en in bed liggen ook. Super vervelend dus! Daarbij wil ik gewoon echt graag nog een aantal dingetjes in huis gedaan hebben, maar dat gaat me gewoon niet zo makkelijk af. Heb al een klein lijstje gemaakt voor vriendlief zodat hij die laatste dingetjes nog even kan doen voor me. Ik zie overdag ook allerlei dingen is huis waarvan ik denk “OMG als de kraamvisite dat ziet!!!” Maar daar leef ik jaren in dus waarom ik me nu ineens druk zou moeten maken om de kraamvisite weet ik eigenlijk ook niet. Iedereen heeft een viespeuk in zich. Toch? Toch?!

Tot nu toe heb ik nog niet het idee dat baby er aan gaat komen. Zaterdagavond had ik echt vaak en veel pijnlijke steken onderin mijn buik dus ik dacht even dat dat misschien een beginnetje zou zijn. Maar na een tijdje waren ze weg en heb ik ze niet meer op zo’n manier gehad. Hm. Van mij mag baby zich eind van de week/begin volgende week wel aankondigen!

Elk moment

Best een bizar idee dat het nu eigenlijk elk moment kan gaan gebeuren. Als ik naar bed ga dan denk ik “Oh misschien is vannacht wel De nacht..” Want het kan! Ik slaap al op een heel irritant krakend plastic zeiltje voor het geval dat. (krijg er wel een zweet reet van) Toch zonde als je je boxspring verpest met een lading vruchtwater. Zelfs op m’n vlucht tas ligt een matje klaar voor als ik de auto in moet met gebroken vliezen. Een slimme meid is op alles voorbereid! Ik ben enorm benieuwd naar hoe mijn bevalling zal gaan. Ik heb horror verhalen gelezen, maar ook heel hard gelachen om verhalen over poep en pies en verloskundigen uitschelden tijdens de weeën, leuk beroep man, maar zo heb ik niet het idee dat mijn bevalling op een bepaalde manier zal gaan en weet ik dat het echt voor iedereen anders is en dus sta ik er tot zover wel relaxed tegenover. Dat is vast heel anders als het eenmaal begonnen is, maar goed, dat zien we dus wel.

Verder doe ik niet heel veel en soms toch ook weer te veel. Wat wasjes draaien en even stofzuigen en daarna moet ik toch echt even een klein slaapje maken. Elke dag op m’n hol op de bank zitten vind ik ook niks, maar langer dan 3 kwartier in de stad rondlopen hou ik ook niet meer vol. Dus ik doe kleine dingetjes en vooral niet te lang en dan gaat het goed. Beetje opruimen in huis en een filmpje kijken en er af en toe even uit, zo vermaak ik me prima!

De controles bij de verloskundige zijn tot nu toe elke keer prima. Baby is ietsjes kleiner dan gemiddeld, maar gewoon helemaal in orde. Hij ligt zo goed als vast in m’n bekken dus hij is in principe helemaal klaar om er uit geperst te worden!

37 weken.

Jeutje, morgen alweer 37 weken! Mijn buik groeit nog steeds en ik verwacht elk moment dikke paarse striae strepen, zo groot is ‘ie! Over het algemeen voel ik me helemaal prima, ik heb alleen sinds een paar dagen het gevoel alsof iemand me een enorme trap in m’n kruis heeft gegeven en het nu helemaal beurs is. Maar dat schijnt met indalen te maken te hebben. Door het indalen voelt het als ik loop alsof ik een bal tussen m’n benen heb hangen, moet af en toe even in m’n kruis checken of de baby er niet al half uit hangt. Maar nee dat is nog niet het geval. Baby zit nog lekker in m’n buik en duwt af en toe z’n voet zo hard in mijn zij dat ik bijna een klein baby hieltje kan vastpakken, heel bizar! Nog steeds heb ik het gevoel dat ie eerder gaat komen dan eind december. Slaat helemaal nergens op, maar we gaan het meemaken. Vriendlief zegt dat het januari gaat worden. Nou dat hoop ik dan weer net niet.

Ons bed staat ondertussen op 6 bierkratjes, Hertog Jan, voor wie het leuk vindt om te weten, waarvan er 4 zijn leeggedronken door vriendlief en we er 2 van de Albert Heijn hebben mogen lenen. Tis even een opstapje, maar op zich ligt het wel lekker! De laatste dingetjes in de babykamer zijn gedaan, dus die is nu ook echt helemaal af en super leuk geworden, al zeg ik het zelf! Nu nog even een wastafel in de badkamer en de het huis is klaar voor de baby! Nu wij nog.

Tegenvaller.

Eigenlijk was ik van plan om in mijn verlof heerlijk het hele huis schoon te maken en in alle hoeken en gaten waar ik normaal niet kom te soppen. Je gaat je hele huis een beetje anders bekijken als je weet dat er straks een week lang een wild vreemde over de vloer komt. Dus zelfs de hoogste stoffige randjes vallen me nu op en de kamers waar ik normaal nooit kom met de stofzuiger moeten nu ook nodig onder handen genomen worden. Maar ik heb er gewoon geen kracht voor. Ik ben moe moe moe en m’n buik zit in de weg en m’n rug doet zeer. Het lukt gewoon niet. Met moeite draai ik een paar wasjes en haal ik de stofzuiger door de woonkamer, ruim ik her en der wat op maar daar blijft het wel een beetje bij. Toch best een tegenvaller want ik had echt meer willen doen dan ik nu doe. Helaas voor de kraamhulp dus geen spic en span huis, maar gewoon een huis. Met kattenharen en bergen was waar ik niet doorheen kom. Met een plant waar meer stof op zit dan op Miley Cyrus. Met vette vingers op de ramen en met aangekoekte spetters saus op de tegels in de keuken. Het is niet anders.

35 weken

De tijd lijkt nog wel sneller te gaan nu ik verlof heb. Alweer een week voorbij! Ja sorry dat ik constant over ‘de tijd’ loop te mekkeren, maar ik kan niet bevatten hoe snel het is gegaan! Vorig jaar deze tijd was ik nog niet eens met de pil gestopt en nu een jaar verder ga ik al bijna bevallen! Ik zeg wel eens tegen mensen dat ik er nog wel een paar weken aan vast wil plakken (ik hoop niet dat dit de goden verzoeken is want ik wil echt niet in januari bevallen!) en dan verklaren ze me voor gek. Andere zwangere dames kunnen niet wachten om hun kleintje in hun armen te hebben en ik wil er nog een paar weken bij.. Tsja, ik geniet nu eenmaal ook heel erg van het zwanger zijn en ik heb nog even wat geestelijke voorbereiding op de kleine nodig. Ik heb wel enorm veel zin om ‘m te zien en vast te houden en aan ‘m te ruiken en om te zien op wie hij lijkt en welke kleur z’n ogen zijn en of ‘ie haar heeft als ie net is geboren. Maar aan de andere kant is het ook best wel eng, zo’n klein frummeltje dat er ineens is en voor altijd bij je hoort. Bizar idee.
Maar goed, vooralsnog heb ik het idee dat ie ietsjes eerder gaat komen dan eind december, ben benieuwd wanneer hij zich gaat melden, maar wat mij betreft zit ie nu nog wel even lekker in mijn buik.

34 + 1!

Wat een feest, mijn verlof is ingegaan! Vanmorgen hebben we het hier alvast gevierd door tot 13:00 in bed te blijven liggen en we vieren het nu nog steeds in pyjama en badjas, lekker hoor! Moet kunnen zo af en toe. Verder ben ik van plan om m’n huis helemaal klaar te maken voor de komst van de baby, ben benieuwd hoe ver ik ga komen want ik heb er nu al geen zin in. Donderdag komt de kraamhulp bij ons thuis kijken en dus ga ik van de voren in ieder geval even lekker opruimen en poetsen zodat het lijkt alsof het hier altijd zo schoon is. Ben heel benieuwd naar de kraamhulp die ik straks ga krijgen en of we elkaar een beetje gezellig vinden.. Je hoort soms verhalen. Maar goed, ik ga maar uit van een leukerd, positief zijn he.

Afgelopen week kwam de verloskundige even bij me thuis om naar het hartje van de baby te luisteren. Ik had ‘m al sinds de avond er voor niet gevoeld en begon me toch aardig druk te maken over onze kleine frummel. Door collega’s overgehaald om maar even te bellen en gelukkig kwam de verloskundige al vrij snel naar me toe om even te kijken of alles oke was. Het hartje klopte mooi maar we moesten toch maar even naar het ziekenhuis voor een ctg en echo, gewoon voor de zekerheid. Alles bleek prima in orde met de baby. Toen ik een paar minuten aan de ctg lag begon ‘ie weer lekker te bewegen en tijdens de echo zagen we dat ie met 2 vuistjes voor z’n kinnetje lag, zo schattig! Waarschijnlijk was ‘ie krachten aan het sparen voor z’n krachttrainingen de volgende dag, want hij heeft het dubbel en dwars goed gemaakt. Kleine druktemaker! Toch wel fijn dat je meteen zo serieus wordt genomen door de verloskundige en gynaecoloog als je je zorgen maakt.

En verder; AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH nog 6 weken!!!!!!!!